BLOG – Huib Broekhuis
We zijn alweer toe aan het laatste type Multiplier: de Investor
Op het continuüm Multiplier naar Diminisher staat de Investor tegenover de Micromanager.
Deze laatste is een herkenbaar type in veel organisaties (ook bij mezelf), die het liefst resultaten bereikt door persoonlijke betrokkenheid en bemoeienis bij het werk dat gedaan wordt. Wat de Micromanager echter niet doorheeft, is dat door die bemoeienis het zelfstandig denken en werken wordt verkleind in plaats van vergroot. Met als gevolg dat (goede) resultaten alleen bereikt worden zolang de Micromanager zich ermee bemoeit. Hiermee wordt de Micromanager zelf de bottleneck voor groei van de mensen in zijn team en lukt het niet om mensen in het team eigen verantwoordelijkheid te laten nemen voor de resultaten.
Hierdoor ontstaat een negatieve spiraal: de Micromanager bemoeit zich steeds meer en vaker met het werk omdat het volgens hem niet goed genoeg is wat mensen leveren. De mensen laten het steeds meer over aan de Micromanager (want die vindt er toch wel wat van) wat de Micromanager verder bevestigt dat het zonder hem echt niet gaat lukken.
Juist in huidige tijden waar de resultaten onder druk staan is de reflex van veel leidinggevenden om meer te gaan Micromanagen vanuit het idee dat controle en grip nodig is om sneller de juiste resultaten te bereiken. Dat kan natuurlijk werken op de (hele) korte termijn, maar versterkt de negatieve spiraal zoals beschreven en voorkomt een structurele doorbraak in verbetering van resultaten.
Hoe dan wel?
In de eerste plaats is hier weer de basis mindset van de Multiplier versus de Diminisher essentieel. Ga je er als leider vanuit dat mensen slim zijn en zelf wel een oplossing kunnen bedenken of is het uitgangspunt dat het zonder jou echt niet gaat lukken?
Beter dan ik zelf ooit zou kunnen!
Mijn ervaring is dat een verschuiving in mijn eigen mindset van de Diminisher naar Multiplier leidde tot ander gedrag van mijzelf. Door het vertrouwen uit te spreken dat mensen er zelf wel iets moois van kunnen maken en de juiste dingen kunnen doen, ging ik loslaten. En vrij bizar om te zien tot welke resultaten dat leidde: mensen kwamen met briljante ideeën, oplossingen voor praktische problemen of werkelijk goed doordachte voorstellen voor onze klanten. Beter dan ik zelf ooit zou kunnen!
Dit loslaat proces gaat niet van de ene op de andere dag. Maar met behulp van de Multipliers aanpak gaat het veel sneller dan ik zelf voor mogelijk hield. De Investor doet daartoe drie dingen:
1. Definieer ownership
Het startpunt is dat het glashelder moet zijn wat er eigenlijk precies bereikt moet worden. Dit wordt besproken met de medewerker in het team. Daarbij maakt de leider expliciet duidelijk dat de medewerker ownership heeft voor het eind resultaat. En als de leider daarbij ook nog eens de doelstelling stretcht en vertrouwen uitspreekt, krijgt de medewerker de ruimte om los te gaan.
Een praktische vaardigheid hierbij is om de medewerker ‘51% of the vote’ te geven. Dat wil zeggen dat het prima is als de medewerker jouw input en suggesties vraagt, maar de medewerker beslist wat er uiteindelijk gaat gebeuren. Daar kun je dus niet halverwege op terugkomen, want dan treedt de negatieve spiraal van de Micromanager weer in werking.
2. Investeer middelen
Als je een medewerker in je team de opdracht en ruimte geeft is het de taak van jou als leider om ondersteuning te bieden. Dat kan bestaan uit het delen van ervaringen, coachen (door vragen te stellen!) en het bieden van back-up of het oplossen van knelpunten die de ruimte beperken van de medewerker. Nadrukkelijk neem je de problemen niet over, maar maak je het speelveld vrij zodat de medewerker kan doen wat er nodig is.
3. Houd mensen accountable
Dit is voor veel leidinggevenden lastig. Zeker wanneer ze zien dat het project of de opdracht niet snel genoeg gaat of niet helemaal voldoet aan de normen die de leidinggevende zelf hanteert. Maar dat is wel onderdeel van ‘de deal’. Want zodra hierin wordt ingegrepen zijn we terug bij af.
Andersom is het ook prima als de medewerker bij jou als leidinggevende problemen of knelpunten komt delen, maar het is altijd zaak om de bal terug te laten rollen naar de kant van de medewerker. Geen apen op de schouder nemen, of problemen overnemen zodra het te spannend wordt (zie ook de eerder genoemde typen van Accidental Diminishers zoals de Rescuer…).
Wat de Investor dus doet is de natuurlijke consequenties van het loslaten en accountable houden van anderen respecteren. Dat kan er dus toe leiden dat de resultaten anders zijn (beter of slechter) dan wanneer de leidinggevende zich er zelf mee bemoeid had, maar dat is tegelijkertijd de route naar (structureel) succes en groei van mensen in het team.
Waar te beginnen?
Startvragen voor de Investor (to be) kunnen zijn:
- Welk project, taak of opdracht moet ik teruggeven aan mijn medewerkers?
- Waarom lukt het mensen in mijn team niet om ownership te nemen?
- Wanneer krijg je de neiging om je te gaan bemoeien met de voortgang?
- Wat zijn de lessen die mensen zelf moeten leren (misschien door te falen) waardoor ze de volgende keer drie keer beter hun werk kunnen doen?
- Waarmee moet je ophouden?
Wat kan een goede stretch doelstelling zijn voor een of meerdere van je medewerkers waarvan je vermoedt dat ze tot meer in staat zijn dan je nu van ze krijgt?
Ik wens je veel succes en mooie Investor ervaringen toe!
Vak expert
Huib Broekhuis
We ontwikkelen programma’s die altijd naadloos aansluiten, ook full digital.
Benieuwd of dit programma ook werkt voor jouw organisatie?
Bel mij dan gerust even op om van gedachten te wisselen.
We ontwikkelen programma’s die altijd naadloos aansluiten, ook full digital.
Huib Broekhuis
Neem gerust vrijblijvend contact op om van gedachten te wisselen.